سابقه و هدف: انسداد ورید مرکزی شبکیه دومین بیماری شایع عروق شبکیه پس از رتینوپاتی دیابتی است که می تواند باعث کاهش بینایی شود. در این مقاله به بررسی پتانسیل های روش های زمان-فرکانس در تمایز چشم های درگیر با بیماری و چشم های سالم پرداختیم. روش بررسی: تعداد 20 بیمار با انسداد ورید مرکزی شبکیه در یک چشم مورد بررسی قرار گرفتند. چشم مقابل به عنوان گروه شاهد در نظر گرفته شد. دو روش تبدیل فوریه زمان کوتاه و تبدیل موجک زمان گسسته به منظور تعیین مؤلفه های فرکانسی سیگنال های الکترورتینوگرام ثبت شده از دو تحریک تطبیق در روشنایی cd. s. m-2 3 و فلیکر 30 هرتز به کار رفتند. یافته­ ها: در روش تبدیل موجک گسسته، سیگنال تحریک تطبیق در روشنایی cd. s. m-2 3 شامل سه مؤلفه اصلی بوده که با ظهور امواج a، b و i مطابقت داشته و تحریک فلیکر دارای دو فرکانس غالب منطبق با امواج a و b بود. فرکانس های غالب اول و دوم هر دو تحریک در گروه های بیمار و نرمال تمایز معنی داری را نشان دادند و زمان ظهور فرکانس غالب در تحریک روشنایی cd. s. m-2 3 افزایش نشان داد. نتیجه­ گیری: روش تبدیل موجک گسسته توانایی ایجاد تمایز میان مؤلفه های فرکانسی گروه سالم و انسداد ورید مرکزی شبکیه را نشان داده است. افت فرکانس و افزایش تأخیر در ظهور فرکانس های غالب در تحریک تطبیق در روشنایی نشان دهنده درگیری بیشتر سلول­ های استوانه­ ای نسبت به سلول های مخروطی شبکیه است.

مقدمه و هدف: انسداد ورید شبکیه (Retinal Vein Occlusio (RVO)) از علل اصلی اختلالات عروقی شبکیه است. از عوارض مهم ادم ماکولا است. ما یک مورد بیمار مبتلا به ادم ماکولا ناشی از انسداد ورید مرکزی شبکیه را معرفی می کنیم که بدون درمان ظرف مدت کوتاهی بهبود می یابد. گزارش مورد: بیمار خانم 60 ساله با سابقه پر فشاری خون با شکایت از کاهش دید چشم راست از هفته قبل از مراجعه مورد بررسی قرار گرفت. در معاینه شواهد به نفع انسداد ورید مرکزی شبکیه همراه با ادم ماکولا رؤیت شد. بیمار کاندید درمان فوری با تزریق داخل ویتره بواسیزوماب شد ولی دو هفته بعد بدون درمان، ادم به طور کامل برطرف شد. نتیجه گیری: علی رغم گزارش بهبود خودبه خودی ادم ماکولای ناشی از RVO، بیمار ما اولین موردی است که در یک بازه بسیار کوتاه زمانی به صورت خودبه خود به طور کامل بهبود می­یابد. در این بیمار، احتمالاً بروز ترومبوز و انسداد ناکامل در ورید مرکزی شبکیه منجر به CRVO (central retinal vein occlusion) و ادم شده است و با برطرف شدن سریع آن و فعال شدن قدرتمند پروسه­های ضد انعقادی و بازگشت جریان خون وریدی رتین به حالت طبیعی، ادم رتین برطرف شده است.

انسداد سرخرگ مرکزی شبکیه (CRAO) یکی از فوریت های چشم پزشکی است که در آن، دید چشم ظرف چند ثانیه به طور ناگهانی و بدون هرگونه دردی افت می نماید و باعث مراجعه بیمار می شود. بیمار اغلب سابقه حملات موقت کاهش بینایی به صورت کوری گذرا (Amaurosis fugax) را ذکر می کند.نکته ای که در معاینه چشم جلب توجه می کند این است که شبکیه، ظاهر سفید مایل به زرد پیدا می کند؛ به جز در منطقه فووآ که قرمز رنگ باقی می ماند و به آن لکه قرمز گیلاسی (cherry red spot) می گویند. علت وجود لکه قرمز گیلاسی این است که شبکیه در ناحیه فووآ بسیار نازک است و نازک بودن آن باعث انعکاس رنگ تیره لایه اپی تلیوم پیگمانته شبکیه (RPE) و کورویید، به صورت قرمز می گردد. چند ثانیه بعد از ظهرو انسداد، APD مثبت قابل شناسایی است حتی در زمانی که فرصت برای تغییر رنگ شبکیه کامل نشده است ...

سابقه و هدف: بیماری های عروقی چشم بیشتر در افراد مسن روی می دهد و علت های زمینه ای برای ایجاد این بیماری ها در افراد جوان مورد بحث است.در این مطالعه به علت های زمینه ای انسداد ورید مرکزی و انسداد شاخه وریدی شبکیه بررسی شده است.مواد و روشها: این مطالعه به صورت مجموعه موارد انجام شد که درآن 20 بیمار زیر 50 سال با تشخیص انسداد شاخه ای و انسداد ورید مرکزی شبکیه مراجعه کننده به درمانگاه چشم بیمارستان امام خمینی کرمانشاه طی سال های 81-1378مطالعه شده اند. بیماران بعد از تشخیص توسط چشم پزشک برای بررسی های سیستمیک به متخصص داخلی ارجاع شدند.یافته ها: شایع ترین بیماری زمینه ای یافته شده در این بیماران به ترتیب افزایش فشار خون، چربی و دیابت بود. در یک نفر هیچ علتی یافت نشد. در این مطالعه در افراد دارای انسداد شاخه ای، در 8 چشم (72.7%) درگیری سوپراتمپورال، در یک چشم (9.1%) اینفرونازال و در 4 چشم (36.4%) اینفروتمپورال وجود داشت و درگیری سوپرانازال مشاهده نشد.بحث: با توجه به نتایج این مطالعه افزایش فشار خون و چربی خون در افراد جوان یک علت زمینه ای شایع در انسداد شاخه ای و انسداد ورید مرکزی شبکیه می باشد، ولی در افراد مسن افزایش چربی کمتر مطرح است.

مقدمه: بیماریهای عروقی چشم بیشتر در افراد مسن روی می دهد و علت های زمینه ای برای ایجاد این بیماری ها در افراد جوان مورد بحث است. این مطالعه به بررسی علت های زمینه ای انسداد ورید مرکزی و انسداد شاخه وریدی شبکیه می پردازد.مواد و روش ها: این مطالعه به صورت Case Series انجام شد که به بررسی 20 بیمار زیر 50 سال با تشخیص انسداد شاخه ای و انسداد ورید مرکزی شبکیه مراجعه کننده به درمانگاه چشم بیمارستان امام خمینی کرمانشاه در طی سال های 78-81 می پردازد. بیماران بعد از تشخیص توسط چشم پزشک برای بررسی های سیستمیک به متخصص داخلی ارجاع شدند.یافته ها: شایع ترین بیماری زمینه ای یافته شده در این بیماران به ترتیب هیپرتنشن و هیپرلیپیدمی و دیابت بود. در 1 نفر هیچ علتی یافت نشد. در این مطالعه در افراد دارای انسداد شاخه ای، 8 چشم (72.7%) درگیری سوپراتمپورال، 1 چشم (9.1%) اینفرونازال و 4 چشم (36.4%) اینفروتمپورال وجود داشت و درگیری سوپرانازال مشاهده نشد.بحث: با توجه به نتایج این مطالعه هیپرتنشن و هیپرلیپیدمی در افراد جوان یک علت زمینه ای شایع در انسداد شاخه ای و انسداد ورید مرکزی شبیکه می باشد ولی در افراد مسن هیپرلیپیدمی کمتر مطرح است.

مقدمه: میزان فشار پرفیوژن چشمی Ocular perfusion pressure (OPP) می تواند به عنوان عامل پیش گویی کننده در جهت شدت و پیش آگهی بیماری های چشمی مطرح باشد. این مطالعه، با هدف ارزیابی میزان فشار پرفیوژن چشمی در انسداد ایسکمیک ورید مرکزی شبکیه انجام شد. روش ها این مطالعه، به صورت Cross section در دو گروه 44 نفره (مورد و شاهد) در بیمارستان فیض اصفهان انجام شد. تشخیص Central retinal vein occlusion (CRVO) حاد بر اساس معیار بالینی انجام شد. عوامل خطر موثر شامل Mean arterial pressure (MAP)، Ocular perfusion pressure (OPP) و Intraocular pressure (IOP) اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS تحت واکاوی قرار گرفتند. یافته ها OPP در بیماران گروه Central retinal vein occlusion (CRVO)، 35/4 ± 38/59 و در گروه شاهد، 45/6 ± 49/53 و اختلاف بین دو گروه معنی دار بود (004/0 = P). فشار داخل چشم در بیماران مورد بررسی در گروه CRVO، 61/2 ± 15/15 و در گروه شاهد، 12/2 ± 77/13 بود و اختلاف معنی داری بین دو گروه مشاهده شد (008/0 = P). نتیجه گیری OPP در گروه CRVO بالاتر بود و همچنین، IOP در گروه CRVO با اختلاف معنی داری نسبت به گروه شاهد بالاتر بود. افزایش OPP می تواند ناشی از افزایش نسبی در فشار خون (Blood pressure یا BP) یا افزایش نسبی در OP باشد که هر کدام به تنهایی یا در کنار یکدیگر، منجر به حوادث عروقی شود. از این رو، OPP به عنوان عامل خطر CRVO مطرح می باشد

هدف: بررسی اثربخشی نیکوتینیک اسید (به عنوان متسع کننده احتمالی عروق) در درمان انسدادهای وریدی شبکیه (انسداد ورید مرکزی شبکیه (CRVO) و انسداد شاخه ای ورید شبکیه (BRVO)).مکان: دانشگاه علوم پزشکی مشهد، بیمارستان خاتم الانبیا (ص).طرح مطالعه: مداخله ای، آینده نگر و غیرمقایسه ای.روش و بیماران: 22 چشم از 21 بیمار مبتلا به انسدادهای وریدی شبکیه (انسداد ورید مرکزی شبکیه (CRVO) و انسداد شاخه ای ورید شبکیه (BRVO) تحت درمان با نیکوتینیک اسید(نیاسین) به مدت 3 ماه قرار گرفتند. دوز نیکوتینیک اسید تدریجا از 300 میلیگرم در روز به 3 گرم در روز افزایش یافت.یافته ها: مدت پیگیری بطور متوسط 8.6±2.7 ماه (حداقل 3 ماه و حداکثر 12 ماه) بود. میانگین دید اصلاح شده برای دور، قبل از درمان برابر 0.11±0.14 بوده و به (P=0.30) 0.12±0.11 در یک ماه، (P=0.08) 0.18±0.16 دو ماه و (P=0.009) 0.27±0.22 سه ماه بعد از درمان افزایش یافت. متوسط دید اصلاح شده در آخرین ویزیت برابر (P=0.02) 0.26±0.23 بود. در تمامی بیماران، حدودا 3 ماه در پریمتری از -29±9 به (P=0.007) -24±7 3 ماه بعد از درمان و (P=0.01) -28±9 در آخرین ویزیت بهبود یافت.دو بیمار، یکی به علت واکنش ازدیاد حساسیت به نیکوتینیک اسید و دیگری به علت هیپرگلیسمی ناشی از آن از مطالعه خارج شدند. تنها عارضه قابل توجه دیگر، قرمزی منتشر پوست (flushing) و احساس گر گرفتگی بود که به خوبی در تمام بیماران تحمل شد.نتیجه گیری: درمان سه ماهه نیکوتینیک اسید موجب بهبودی بالینی چشمگیر در بیماران مبتلا به انسدادهای وریدی شبکیه (انسداد ورید مرکزی شبکیه (CRVO) و انسداد شاخه ای ورید شبکیه (BRVO) می شود. عوارض سیستمیک نیاسین خفیف بوده و به خوبی تحمل می شوند. احتمالا نیاسین موجب اتساع عروقی شده و زمان لازم برای ایجاد عروق کلاترال را فراهم می کند. نویسندگان قویا انجام یک کارآزمایی بالینی را جهت بررسی دقیق تر اثر نیاسین در درمان بیماران مبتلا به انسدادهای وریدی شبکیه پیشنهاد می کنند.

سابقه و هدف انسداد ورید مرکزی شبکیه یک اختلال شایع عروقی وابسته به سن است که در آن ورید اصلی شبکیه به طور جزیی یا کامل مسدود می شود و منجر به ادم ماکولا می شود و این می تواند منجر به تاری دید و از دست دادن بینایی شود. هدف از انجام این مطالعه، ارزیابی عوامل پیش آگهی شامل تغییرات حدت بینایی و ضخامت ماکولا در پاسخ به درمان با تزریق داخل زجاجیه بواسیزوماب می باشد. مواد و روش ها این مطالعه کوهورت تاریخی بر روی 107 بیمار مبتلا به انسداد ورید مرکزی شبکیه انجام شد و وضعیت فشار خون، هایپرلیپیدمی و دیابت آنها ثبت شد. همه بیماران با تزریق داخل زجاجیه ای 1/25 میلی گرم در 0/05 میلی لیتر بواسیزوماب تحت درمان قرار گرفتند. حدت بینایی و ضخامت ماکولا در ابتدا و در تمام پیگیری های بعدی به مدت سه ماه انجام شد. سپس تغییرات حدت بینایی و ضخامت ماکولا مورد تجزیه و تحلیل و بررسی قرار گرفت. یافته ها پس از مداخله با بواسیزوماب، بهبود قابل توجهی در حدت بینایی (0/13±, 0/104 در مقابل 0/22±, 0/296) و ضخامت ماکولا (64±, 425/41 در مقابل 51/82±, 325/94) مشاهده شد (0/001>p، برای هر دو). بهبود ضخامت ماکولا در پاسخ به درمان با بواسیزوماب در بیماران مبتلا به هایپرلیپیدمی به طور قابل توجهی کمتر از بیماران با پروفایل لیپیدی نرمال بود (0/035=p). ارتباط معنی داری بین کاهش ضخامت ماکولا و فشار خون بالا یا دیابت پیدا نشد. همچنین ارتباط معنی داری بین بهبود حدت بینایی و هایپرلیپیدمی، فشار خون بالا، دیابت، سن و جنسیت مشاهده نشد. نتیجه گیری بر اساس نتایج این مطالعه درمان با بواسیزوماب در بهبود موفقیت آمیز حدت بینایی و ضخامت ماکولا موثر می باشد. هایپرلیپیدمی نیز ارزش پیش آگهی در درمان با بواسیزوماب در بیماران مبتلا به انسداد ورید مرکزی شبکیه را دارد.

زمینه و هدف: کورویید لایه ی تغذیه کننده ی نیازهای خونی لایه های خارجی شبکیه بوده و در بیماری انسداد ورید مرکزی چشم دچار تغییرات بزرگی می شود. پژوهش کنونی با هدف بررسی ضخامت پایه کورویید زیر فووآی (Baseline subfoveal choroidal thickness) به عنوان یک شاخص برای پاسخ بینایی و آناتومیک به بواسیزوماب در بیماران دچار ادم ماکولای ناشی از انسداد ورید مرکزی شبکیه انجام شد. روش بررسی: در این مطالعه همگروهی آینده نگر 23 مورد جدید از بیماران با ادم ماکولای ناشی از انسداد ورید مرکزی شبکیه درمان نشده از بهمن 1395 تا تیر 1396 در بیمارستان چشم پزشکی فیض، اصفهان، مورد بررسی قرار گرفتند. بیماران یک تزریق داخل ویتره بواسیزوماب دریافت کردند و برای 30 روز پیگیری شدند. ضخامت زیر فووآی کورویید به کمک روش Enhanced depth imaging spectral-domain optical coherence tomography (EDI SD-OCT) ارزیابی شد. نسبت پایه ضخامت زیر فووآی کورویید در چشم بیمار به چشم سالم به عنوان متغیر غیر وابسته در نظر گرفته شد. تغییرات بهترین دید اصلاح شده در مقیاس لوگمار (LogMAR visual acuity) (پاسخ بینایی) و نسبت ضخامت مرکز ماکولا ثانویه به اولیه (پاسخ آناتومیکی) در چشم مبتلا به انسداد ورید مرکزی شبکیه برای آنالیزهای مقایسه ای و وابستگی در نظر گرفته شدند. یافته ها 46 چشم از 23 بیمار (23 چشم سالم در مقایسه با چشم سالم مقابل) وارد مطالعه شدند. مقدار ضخامت زیر فووآی کورویید پایه در چشم های دچار انسداد ورید مرکزی شبکیه (µ m 46/09± 251/91) نسبت به چشم سالم بیشتر بود (0/0001P<، µ m 26/62± 206/95). نسبت پایه ضخامت زیر فووآی کورویید در چشم بیمار به چشم سالم به طور متوسط با پاسخ آناتومیکال به شدت با پاسخ بینایی ارتباط داشت. نتیجه گیری بر اساس نتایج حاصل از این پژوهش، افزایش ضخامت مشیمیه زیر فووآ در چشم های مبتلا به انسداد ورید مرکزی شبکیه می تواند نشان دهنده پاسخ بهتر کوتاه مدت به داروی بواسیزوماب باشد.

هدف: بررسی نتایج حاصل از ویترکتومی در بیماران مبتلا به عوارض انسداد شاخه ای ورید شبکیه (BRVO) مواد و روش ها: در این مطالعه گذشته نگر وضعیت شبکیه و حدت بینایی بیماران مبتلا به عوارض BRVO که در طول 11 سال تحت عمل ویترکتومی قرار گرفته بودند، قبل از جراحی و حداقل به مدت شش ماه پس از آن ارزیابی شد.یافته ها: سی چشم از 30 بیمار با میانگین سنی 64.7±10.92 سال (از 41 تا 85 سال)، مورد بررسی قرار گرفتند. علت عمل جراحی در 23 چشم (76.6 درصد) خون ریزی زجاجیه به تنهایی، در 5 چشم (16.6 درصد) دکولمان کششی ماکولا و در 2 چشم 6.6)درصد) خون ریزی زجاجیه به همراه دکولمان کششی ماکولا بود. میانگین طول مدت پی گیری 15.43±12.5 ماه (حداقل 6 و حداکثر 60 ماه) و میانگین حدت بینایی در کل بیماران، قبل از عمل 2.6±0.66 و پس از آن 0.92±0.75 لوگمار (P<0.001) بود. بهبود حدت بینایی در گروه خون ریزی زجاجیه معنی دار بود (P<0.001)، اما در دو گروه دیگر معنی دار نبود در دو بیمار، حدت بینایی نهایی بدتر از حدت بینایی قبل از جراحی و در دو بیمار دیگر نیز حدت بینایی نهایی معادل حدت بینایی قبل از عمل بود.نتیجه گیری: در بررسی صورت گرفته، شایع ترین علت ویترکتومی پس از BRVO خون ریزی زجاجیه می باشد. هم چنین نتایج عمل ویترکتومی از نظر بهبود حدت بینایی، در افراد مبتلا به خون ریزی زجاجیه، در مقایسه با مبتلایان به دکولمان کششی ماکولا بهتر است.